نامه ای از یک پدر...

" تقدیم به دختران سرزمینم... "

نامه ای از یک پدر...

دخترکم برای کسی که برایت نمی جنگد!  نجنگ...

چرا اشکهایت را هر روز پاک می کنی ؟!

کسی که باعث گریه ات میشود را از ذهنت پاک کن...

دخترکم به سوی کسی که ناز می کند دست نیاز دراز نکن...

بیاموز این تو هستی که باید ناز کنی...

دخترکم تو زیباترینی...  

همیشه با این باور زندگی کن...

خودت را فراموش نکن...  

شاید گریه یا خنده ات برای بعضی ها بی ارزش باشد... 

اما به یاد داشته باش....

کسانی هستند که وقتی می خندی جان تازه میگیرند...

دخترکم هیچ گاه برای شروع دوباره دیر نیست...

اشتباه که کردی برخیز....اشکالی ندارد...

بگذار دیگران هر چه دوست دارند بگویند...

خوب باش ولی سعی نکن این را به دیگران بفهمانی!

کسی که ذره ای شعور داشته باشد خاص بودنت را در می یابد...

زمستان است....

زیاد می شنوی هوا دو نفره است!

خب دو نفره باشد، تنها قدم زدن، دنیای دیگری دارد...

دخترکم شاید شاهزاده را همه بشناسند اما باور داشته باش...

برای پدرت تو ملکه هستی...

گریه کرده ای؟...

رنج کشیده ای؟...

سرت کلاه رفته؟...

اذیتت کرده اند؟...

مهم نیست...

نگذار تکرار شود...

گاهی تکرار یک درد، دردناک تر است!

احساس تو با ارزش است خرج هر کسی نکن...

از تمام کسانی که هر روز می بینی و سلام ات می کنند...

از تمام آدم های این شهر ممنون باش...

ممنون باش که هر روز لطافت تو را،

ظرافت تو را،

زیبائیت را یادآور می شوند...  

تو قدرتمندی که با تمام ضعیف بودنت در برابرت ناتوانند...

آری...  ناتوانند...!

  دخترکم تو با ارزشترین موجود زمین هستی...

هیچ گاه فراموش نکن...

"توسط: مهدی رفیعی"