گزارش کوهنوردی8...

هوالودود"

گزارش کوه پیمایی مورخ 93/11/23

ساعت 7:45 صبح در پارکینگ توچال بودم این هفته برای تنوع به بام تهران اومدم، 

انبوه ماشین ها در اون هوای سرد و بارونی جالب بود!

چند دقیقه ای با ماشین دنبال جا پارک گشتم تا جایی رو نزدیک در ورودی 

مجتمع توچال پیدا کردم،بعد از پارک کردن و مرتب کردن وسایل، 

به طرف بالا یعنی ایستگاه شروع تله کابین، پیاده جرکت کردم، 

جماعت نسبتا خوبی اومده بودن و این به دلیل شرایط آب و هوایی نبود،

 زیرا که هوا سرد و ابری و بارونی بود،

 و نسبت به هفته های قبل البته در مسیر درکه، شلوغ تر بود 

و به نظر می رسید امکانات رفاهی بیشتر و 

مدرن شدن وسایل صعود مثل تلسکی

 و تله کابین و مهمتر از همه داشتن پیست اسکی، 

رستوران های متعدد و هتل توچال در ایستگاه هفتم، 

بر استقبال مردم از این منطقه افزوده ست!

از درب ورودی مجتمع تا بالای بام تهران که ایستگاه اول و شروع تله کابینه،

 اتوبوس تردد می کنه که از دو طرف پر می شه،

ولی خیلیا هم این مسیرو پیاده می رن و من هم پیاده حرکت کردم، 

سوز و سرما و دانه های باران بر سر و صورت می زد که خودش لذتی داشت!

سر راه از جلوی باشگاه تیروکمان توچال گذشتم که البته بسته بود!  

ساعت 8:45 در بالای بام تهران بودم و راهم رو به طرف بالا و 

رستوران چشمه ادامه دادم، 

این جا ایستگاه تلسکیه  که معروف به چشمه ست و مسافت

زمینی اش 1600 متره،

تلسکی هم که مسیرش از ابتدای حرکت از تله کابین،

جداست فقط تا این ایستگاه میاد.

مسیر صعود پیاده هم زیاد حال و هوای کوه رو نداشت 

و مثل جاده ی باریک ماشین روست!

درمقایسه با گذرهای کوهستان درکه که بومی و سنتی ست 

و حال و هوای کامل کوهستان رو داره، 

این جا فقط باید چشمت به جاده باشه!

و از مناظر بکر و جالب کوهستان خبری نیست!

 ساعت 9:10 دقیقه در ایستگاه چشمه بودم،همان طوری که گفتم 

به این ایستگاه فقط تلسکی  میاد و بر می گرده پایین، 

و تله کابین به ایستگاه دوم تا هفتم  تردد می کنه 

که البته امروز فقط تا ایستگاه پنجم می رفت

و اسکی بازها مسافت ایستگاه 5 تا 7 رو 

باید پیاده می رفتن!

 

 بعد از توقف چند دقیقه ای و تجدید قوا در جلوی رستوران چشمه،

به طرف ایستگاه دوم حرکت کردم،

دربین راه تا ایستگاه 2 در محل هایی که برای اتراق در نظر گرفته شده

 آلاچیق هایی ساخته شده که در این شرایط بارانی 

که البته اون بالا تبدیل به برف و تگرگ ریز شده بود،

تعدادی داخل آلاچیق ها اتراق کرده و مشغول 

خوردن صبحانه و تنقلات بودن ...

 در بعضی معابر و مشرف به دره هم در فواصل معینی

نیمکت هایی برای استراحت کوه پیما ها گذاشته شده ،

که من هم رو یکیشون چند دقیقه ای نشستم و چندتا

عکس از مناظر و کوه پایه ها گرفتم.

ساعت 9:50 در ایستگاه دوم بودم، گشتی در اطراف ایستگاه و داخلش زدم، 

در جلوی  بوفه که مشرف به ایستگاه هست حدود یه ربع ساعت نرمش، 

ورزش و حرکات یوگا کردم...

  گرچه تعدادی اون جا نشسته بودن، ولی من بدون توجه بهشون، 

مشغول کار خودم بودم ،

پس از اون به داخل بوفه رفتم و یه چای گرم نوش جان کردم.

و بعدش هم رفتم به رستوران طبقه پایین و جاتون خالی یه صبحانه دبش خوردم.

این مجتمع توچال و تموم ایستگاه ها و اطرافش به دلیل وجود تله کابین، 

محیطی خانوادگی ست و خیلی ها رو با زن و بچه و لباس معمولی