سخنی کوتاه با دوستان در باره ی ادب پارسی (1) ...

با عرض سلام، 

(قسمت 1 )

در گنجینه ی ادب و فرهنگ پارسی نام های درخشانی

 هم چون  رودکی ، نطامی ، فردوسی، ناصرخسرو، سعدی، حافظ ، 

عطار، خیام، مولوی و...  

بر تارک تاریخ ادبیات ایران وجهان می درخشد... 

اما به عقیده بعضی از بزرگان ادبیات معاصر، 

آنچه صاحب اعتبار است نه نام شاعر که شعر اوست...

چه بسا شاعرانی که فقط با یک شعر معروف شده اند و

بقیه ی اشعارشان صلابت و محکمی شعر معروفشان را

ندارد!

 تعدادی هم  مانند فردوسی، سعدی ،حافظ ، مولوی و... تمام یا اکثر 

اشعارشان در سطحی والا و متعالی ست،

از شاعران معاصر مطرح هم، افرادی مانند نیما یوشیج 

که بنیان گذار شعر نوست و پس از او سهراب سپهری، فروغ فرخزاد و ... 

این راه را ادامه داده و بعضی هم

سبک ها و ساختار جدیدی را به وجود آورده اند.

متاسفانه در طول تاریخ همواره اشعاری جعلی را

به شاعران بزرگ نسبت داده اند که خالی از انصاف

و صداقت بوده یا در باره آن ها عقاید و باورهایی را

مطرح کرده اند که کذب بوده است،برای مثال اشعاری را

به فردوسی ، حافظ ، خیام و... منتسب کرده اند

 که بعدها توسط صاحب نظران مردود و نفی شده است. 

به هر حال هر شاعری برای خودش سبک و سیاقی

دارد و ساختار شعری اش را  بر اساس تفکر و ذوق 

خودش پی ریزی و در عمل از آن پیروی می کند 

و تعدادی هم

پیرو سبک او شده و ادامه اش می دهند...

برای مثال در حال حاضر شاعران زیادی به سبک

شعر سپید که مبتکرش شاملو بوده شعر می گویند

و دنباله روی سبک شاملو هستند...

با احترام- رع