مادر نازنینم به ابدیت پرواز کرد...

مادرم آن لحظه که نگاهت را از چشمانم ربودی آیا به این

نیندیشیدی که بعد از نگاهت به چه بنگرم؟

دست نازنینت را از دستم رهانیدی، بعد 

از این بر دستان خدا بوسه می زنم و

تو را به دست او می سپارم...

مادرم تا ابد مهرت بر دل،

یادت در ذهن و

تصویرت

در چشمم می ماند...

روحت شاد ای مهربان ترین...

نازنین مادر مهربانم روی در نقاب خاک کشید...
قلبمان در فراقت چگونه خواهد طپید؟

دوسه روزی بیشتر نگذشته اما
گویی سال هاست
نگاه مهربانت
روح و
جانم را نوازش نداده!

مادر!

چگونه تاب بیاورم؟...

نبودنت درد بزرگی است...

و بزرگی این درد

مرا خواهد شکست...